آماده‌سازی بدن روی تخته استارت
اولین گام برای یک پرش مؤثر، موقعیت صحیح روی تخته استارت است. پاها باید به عرض شانه باز و زانوها کمی خم باشند. فشار بدن باید روی انگشتان پا متمرکز شود تا جهش سریع‌تر صورت گیرد. ستون فقرات باید صاف نگه داشته شود و سر در راستای بدن باشد. دست‌ها به طور آماده در جلوی بدن یا کنار قرار می‌گیرند. نگاه شناگر باید متمرکز و رو به جلو باشد. این وضعیت باعث بهبود کنترل و تعادل می‌شود. تمرکز حواس در این مرحله اهمیت ویژه‌ای دارد. شروع خوب یعنی نیمی از مسیر موفقیت طی شده است.

۲. تمرین واکنش سریع
سرعت پاسخ به استارت، تفاوت زیادی در نتیجه مسابقه ایجاد می‌کند. تمرینات واکنشی مثل پاسخ فوری به صدا یا نور بسیار مؤثر است. شناگر باید به محض شنیدن سیگنال حرکت کند. کنترل استرس قبل از مسابقه باعث واکنش بهتر می‌شود. تمرین ذهنی و تجسم سازی می‌تواند عملکرد را بالا ببرد. تحلیل و بازبینی ویدئوهای تمرینات قبلی مفید خواهد بود. حتی تفاوت‌های کوچک در واکنش قابل اهمیت است. تقویت ارتباط عصبی و عضلانی از الزامات است. آمادگی ذهنی و فیزیکی مکمل یکدیگر هستند.

۳. توسعه قدرت انفجاری
پرش مؤثر نیاز به قدرت زیاد در کوتاه‌ترین زمان دارد. تمریناتی نظیر اسکات، پرش پلایومتریک و وزنه سبک مفید هستند. عضلات پا، ران و مچ پا باید قوی و چابک شوند. تقویت ناحیه مرکزی بدن به استحکام حرکت کمک می‌کند. انتقال سریع نیرو از پاها به بالاتنه باید تمرین شود. حرکات هماهنگ و پرقدرت نیاز به تمرین مکرر دارد. تسلط بر تکنیک صحیح پرتاب بدن مهم است. تمرینات پلایومتریک این مهارت را بهبود می‌بخشد. ریکاوری فعال نیز باید در برنامه باشد.

۴. زاویه ورود ایده‌آل به آب
ورود به آب باید در زاویه‌ای مناسب برای حفظ سرعت انجام شود. زاویه‌ی توصیه شده حدود ۳۰ تا ۴۵ درجه است. زاویه‌ی کم یا زیاد هر دو می‌توانند مشکل ساز شوند. سر و دست‌ها باید کنترل شده وارد آب شوند. بدن باید در حالتی کشیده و بدون موج وارد آب شود. تمرینات شیرجه خشک می‌توانند تکنیک ورود را اصلاح کنند. بررسی فیلم ورودهای قبلی باعث تشخیص ایرادات می‌شود. هدف، ورود بدون اختلال و ایجاد حداقل مقاومت است. تمرین مستمر برای بهبود ضروری است.